Zelfvermaak.

Wie zich verveelt, is zelf saai. Wie saai is, verveelt anderen. Maar wie door een ander verveeld wordt, hoeft zichzelf nog niet te vervelen; die richt zijn aandacht gewoon ergens anders op.

Das Ewig-Langweilige am Weibe.

"It is ironic that women find men attractive that are relatively indifferent to them specifically and find men unappealing that are infatuated with them specifically [The ‘nice’ guy they want to remain friends with]."
[Constantinos Apostolakos, The Feminization of Man.]

Wat mij heeft geholpen om relatief onverschillig tegenover vrouwen te zijn is mijn inzicht in wat Nietzsche "das Ewig-Langweilige am Weibe" noemt ("het eeuwig saaie aan de vrouw", een toespeling op Goethes beroemde uitdrukking "das Ewig-Weibliche").

"A woman is nothing outside a group. Her entire self-worth and value is derived through her participation and her position within a group; her entire self-worth is derived by how desirable and appealing she becomes to the opposite sex and, as a consequence, in how she becomes a willing and capable social and cultural tool. She finds purpose in how effectively she can be used as an instrument and a means to an end.

"As such her power is achieved in how well she understands, manipulates, is assimilated, conforms and reflects the morals, values and virtues of the group she participates in and in how close to a physical aesthetic ideal she reaches that exposes her fertility and genetic history.

"A woman, in essence, has no real individuality but plays any part she deems is attractive and necessary to achieve her goal of belonging and reproducing."
[Constantinos Apostolakos, The Feminization of Man.]

"Poetry (from the Greek "ποίησις," poesis—a "making" or "creating") is a form of art in which language is used for its aesthetic qualities in addition to, or in lieu of, its ostensible meaning."
http://en.wikipedia.org/wiki/Poetry

"A language is a system of signals, such as voice sounds, gestures or written symbols, that encode or decode information."
http://en.wikipedia.org/wiki/Language

Volgens bovenstaande definities is poëzie dus een kunstvorm waarin signalen die informatie (de)coderen gebruikt worden voor hun esthetische kwaliteiten naast, of in plaats van, hun betekenis. "Taal" is zo'n breed begrip dat poëzie veel meer inhoudt dan alleen het schrijven van gedichten, of het geheel aan producten daarvan.

"De taalkundige en literatuurwetenschapper Roman Jakobson vond kenmerkend voor 'poëticiteit' dat het woord als woord wordt ervaren, en niet slechts als vertegenwoordiger van het benoemde object of als gevoelsuiting."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Poëzie

Dat wil zeggen: het signaal wordt geapprecieerd als fenomeen.

Maar is dit werkelijk wat poëzie is? Het appreciëren van signalen als fenomenen? — Ik ben het hier eigenlijk volkomen mee oneens. Echte poëzie heeft juist wat te zeggen. Het verheffen van het middel tot het doel is een teken van decadentie. Het bovenstaande is een beschrijving van decadente poëzie.

Hoe werkt echte poëzie dan? — Het signaal is duidelijk. De dichter weet precies, of denkt precies te weten, wat hij ermee bedoelt — wat het betekent. Hij wil iets duidelijk maken — iets uitdrukken. De druk in hem is zo groot dat zijn inhoud naar buiten moet, het dringt zich een weg naar buiten. Hiervoor is iedere uitgang, iedere uitdrukking, hem toegankelijk — als we niet door de voordeur kunnen, dan springen we door het raam. Het kan geen kwaad om banaal te zijn, om eventueel te razen en te tieren, want de overmaat moet eruit!

Het Dionysische is net zozeer een droomtoestand als het Apollinische. Maar waar het Apollinische alleen maar droomt van een andere wereld - letterlijk of figuurlijk -, waar de Apollinische droomwereld alleen in het hoofd bestaat, is de Dionysische droom- of liever roeswereld de buitenwereld zelf die getransfigureerd is. En of deze transfiguratie ook alleen in het hoofd bestaat valt te betwisten, of liever: zij bestaat alleen in het hoofd, maar het lichaam, dat deel is van deze buitenwereld, wordt ook getransfigureerd.

Heidegger.

Ik ga eens even proberen een stukje Heidegger te vertalen.

"Dieses Seiendwerden aber wird zum werdenden Seienden im ständigen Werden des Festgewordenen als eines Erstarrten zum Festgemachten, als der befreienden Verklärung."

Ahum. "Dit zijndworden echter wordt tot een wordend Zijnde in het voortdurende worden van het vastgewordene als iets verstards tot het vastgemaakte, als de bevrijdende verheerlijking."

Dus: dit zijndworden, waarover eerder gesproken is, wordt, tegen alle verwachtingen in, tot een wordend Zijnde in het voortdurende worden etc.; het wordt in het voortdurende worden tot een wordend Zijnde, en niet ergens anders in. Dit voortdurende worden, waarin dit zijndworden tot een wordend Zijnde wordt, is het voortdurende worden van het-vastgewordene-als-iets-verstards tot het vastgemáákte. Het is me alléén nog niet duidelijk wat dan precies de bevrijdende verheerlijking is: is dit het wordende Zijnde, het voordurende worden, of het vastgemaakte?

Inside Joke.

Pas wanneer men de volledige werken van Sherlock Holmes tenminste tweemaal in chronologische volgorde heeft gelezen, heeft men het recht om The Singularge Experience of Miss Anne Duffield, van John Lennon, te lezen.

Apollyon.

"Het geluk in het worden is alleen mogelijk in de vernietiging van het werkelijke, van het "bestaan", van de schone aanschijn, in de pessimistische verwoesting der illusie: — in de vernietiging van zelfs de schoonste schijn komt het Dionysische geluk op zijn hoogtepunt."
[Nietzsche, Nachlass.]

Philosophia.

"Filosofie als liefde voor de wijsheid, opwaarts naar de wijze als de gelukkigste, machtigste, die al het worden rechtvaardigt en nogmaals wil, — niet liefde voor de mensen, of voor goden, of voor de waarheid, maar liefde voor een toestand, voor een geestelijk en zinnelijk volmaaktheidsgevoel: een bevestigen en goedkeuren uit een overstromend gevoel van organiserende macht. De grote onderscheiding."
[Nietzsche, Nachlass.]