Humanisme.

"The death of god means the destruction of mankind, of any community, whether within one's own self or country or mankind or the universe. It isolates the nihilist in the nothingness revealed by radical atheism. Horror of this isolation usually prevents more than half-hearted atheism, driving men to revere mere jackasses, shadows of the now dead god. The politically loudest form of contemporary jackass worship is the democratic-socialistic effort to embrace the christian morality while destroying the last vestiges of the traditional Christian faith responsible for that morality.
Contemporary democratic "liberation" movements generally despise traditional Christian orthodoxy while asserting the supreme goodness of its compassion for suffering, impoverished humanity. They insist that men have a right to life, freedom and equality. Had they been tough enough to experience uncompromising atheism, they would see no compelling reason for these rights or for any morality."
[Harry Neumann, Liberalism, pagina 155.]

Signature.

Marriage of Church and State! As it is written, in Milton: "Hee for God only, shee for God in him"; the State in the service of the Genius, the Church in the service of the State. The National cult must be an Imperial cult!

Liberalisme, 6.

Op de vraag of het Humanisme niet consequent kan zijn, door bepaalde "feiten" als dogma's te stellen, schreef ik het volgende:

"Dat is wat het doet (hoewel er niet één humanisme is, en verschillende humanisten dus verschillende dogma's hanteren; maar het heeft geen heilig boek). Maar het erkent niet dat het dogmatisch is. Het beschouwt zijn "feiten" als "gegeven". Gegeven door wie? Door mensen? Maar dan kunnen andere mensen dus andere "feiten" geven, bijvoorbeeld de inferioriteit van alle negers. Nee, het moet gegeven zijn door een God, of de natuur (deus sive natura). Het moet objectief zijn, anders is het arbitrair. Er moet dus een objectieve macht zijn die de wet "geeft". Er moet dus een "God" zijn."

De inconsequentheid en leugenachtigheid van het Humanisme liggen besloten in het volgende (als we Wikipedia mogen geloven):

"Het moderne humanisme is een niet-godsdienstig levens- en wereldbeeld. Het humanisme definieert zelf geen opperwezen. In de praktijk blijkt het humanisme een inspiratiebron zowel voor mensen die niet geloven in het bestaan van goden als voor mensen die wel in een god of in goden geloven.

"Humanisme stelt de waardigheid van de mens in het wereldbeeld en de rede in de levensbeschouwing centraal. Sleutelwoorden van het humanisme zijn zelfontplooiing, vrijheid en autonomie, verantwoordelijkheid."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Humanisme

Het beweert dat het een niet-godsdienstig levens- en wereldbeeld is. Maar het stelt de waardigheid van de mens als gegeven. De rede is niet in staat die waardigheid te bevestigen - sterker nog, ze ondermijnt haar! Want omdat zij haar niet kan bevestigen of zelfs maar constateren, is haar conclusie dat het idee van de waardigheid van de mens een onredelijke is. En wat die sleutelwoorden betreft: verantwoordelijkheid is onredelijk, want de rede is het vermogen tot het zien van het causale verband tussen dingen. Daar alles, vanuit de optiek van de rede, een oorzakelijk verband heeft is verantwoordelijkheid dus onmogelijk, aangezien niemand verantwoordelijk kan zijn voor alle oorzaken die hem of haar tot een daad drijven. Vrijheid is ook niet mogelijk binnen zo'n oorzakelijk verband: want vrijheid veronderstelt spontaniteit, en die bestaat niet in een wereld van actie en reactie (of liever: van reactie op reactie op reactie etc.). "Autonomie" betekent letterlijk "het zichzelf-een-wet-geven". Dit is wel mogelijk, maar dat men zichzelf een wet geeft, en welke wet men zichzelf geeft, is onderhevig aan oorzaken, dus aan externe factoren (en ook erfelijkheid is een externe factor). En wat zelfontplooiing betreft:

"Het [kindarchetype] vertegenwoordigt de sterkste en onontkoombaarste drang van elk wezen, namelijk: zichzelf te verwerkelijken. Het is een met alle natuurlijke instinctieve krachten toegerust niet-anders-kunnen, terwijl het bewustzijn steeds vastzit in een vermeend anders-kunnen. De drang en dwang tot zelfverwerkelijking is een natuurwet".
[Jung, De psychologie van het kindarchetype, 3B.]

Zelfontplooiing is dus ook niet vrijwillig, maar dwangmatig, een drang, een noodzaak. Natuurlijk kan zelfontplooiing in de kiem gesmoord worden door "externe" factoren. De reden dat ik "externe" tussen aanhalingstekens zet is dat die drang uit het onderbewuste oprijst, en het onderbewuste voor het bewustzijn ook een externe factor is. Het is hiermee ook iets totaal irrationeels (want "het bewustzijn valt niet binnen de rede, maar omgekeerd" - A. Roland Holst). Kortom, de rede en waarden sluiten elkaar uit: de rede kan alleen waarden ondermijnen, niet bekrachtigen.

Liberalisme, 5.

Mij is verzocht mijn visie op de verschillen tussen de Islam en het Humanisme te geven. Mijn eerste reactie daarop was:

De Islam is illiberaal en het humanisme pseudoliberaal. Het humanisme is dus niet consequent en de Islam wel. Het humanisme wil van twee walletjes eten.

Maar de Islam is natuurlijk niet altijd consequent. Er is ook "liberale" (pseudoliberale) Islam. Maar in theorie is hij consequent.

Het Humanisme is pseudoliberaal omdat het beweert geen God te hebben - en dus nihilistisch te zijn -, maar eigenlijk toch een God heeft. Zoals mijn (enige?) lezer schreef:

"Dat is interessant, wat ik er nu uithaal is dit: - De VK lezer gelooft dus toch in een God - en is net als de moslim - hij vind dat het beter 'is' als men in ZIJN god of absolute waarheid gelooft. De (fundamentalistische) moslim wil dat al het andere dan de Islam wordt verboden, de VK lezer wil dat al het andere dan hetgeen waarin hij gelooft wordt verboden. Dat is identiek."

Vanuit het perspectief van het ware - wetenschappelijke - liberalisme gezien zijn ze inderdaad identiek in dit opzicht. Maar ze zijn niet gelijkwaardig. Het Humanisme is, vanuit dat perspectief, verachtelijker dan de (strenge) Islam. Ter vergelijking:

"Men moet harder tegen Protestanten dan tegen Katholieken zijn, harder tegen liberale Protestanten dan tegen strenggelovige. Het misdadige [Verbrecherische] aan het Christen-zijn neemt in die mate toe, waarin men tot de wetenschap nadert. De misdadiger der misdadigers is bijgevolg de [Protestantse] filosoof."
[Nietzsche, De Antichristen, Wet tegen het Christendom.]

Dit verklaart zich als volgt. De Katholiek gelooft volledig in de Christelijke dogma's. De Protestant daarentegen emancipeert zich van het Vaticaan, en van de priester: hij gaat zelf "kritisch" de Bijbel lezen, en vindt daarin niets over het pausschap en aflaten etc. Hij bekritiseert het - Katholieke (letterlijk "algemene") - geloof dus met behulp van zijn kritisch vermogen, de rede. De rede is een typische troef van het Humanisme. Dit gelooft namelijk dat de rede in staat is, niet alleen om onware ideeën te ontkrachten, maar ook om ware ideeën te ontdekken! Het gelooft dat een "redelijk denkend mens" zal inzien dat vrede beter is dan oorlog, leven en laten leven beter dan leven en doen sterven, etc. Maar de rede alleen kan nooit een zin in het leven ontdekken, kan het leven nooit zin geven. En van een zinloos leven maakt het niet uit of het nu eindigt of eindeloos doorduurt...

Nietzsche noemt het Protestantisme elders in De Antichristen "de hemiplegia [verlamming van de hele linker- of rechterzijde van het lichaam] van het Christendom - en van de rede". Dit wil zeggen dat de Protestant half Christelijk, half redelijk is, en deze eigenschappen elkaar verlamd houden. De rede van de Protestant is half verlamd door zijn totaal irrationele geloof in de wonderen uit de Bijbel (maagdelijke geboorte etc.), terwijl zijn Christendom half verlamd is door zijn rede, dat wil zeggen door zijn vermogen tot oorzakelijk denken (zijn inzicht dat aan zwangerschap noodzakelijkerwijs bevruchting vooraf gaat etc.). De - Protestantse - filosoof is hierom de grootste misdadiger, dat hij zijn rede in dienst stelt van het geloof: door bijvoorbeeld, als Kant, haar te gebruiken om haarzelf te bekritiseren (de grenzen van de menselijke rede te bepalen) en daarmee de mogelijkheid van een Christelijke God open te laten!

"De ware wereld, onbereikbaar, onbewijsbaar, onbeloofbaar, maar reeds als gedacht een troost, een verplichting, een imperatief.
(De oude zon in feite, maar door nevel en skepsis heen; de idee subliem geworden, bleek, Nordisch, Koningsbergs [i.e., Kantiaans].)"
[Nietzsche, Afgodenschemering, "Hoe de ware wereld uiteindelijk een fabel werd", 3.]

Maar Nietzsche's filosoof is niet de beschermheer van zulke comforts!

"De ware wereld - onbereikbaar? In ieder geval onbereikt. En als onbereikt ook onbekend. Bijgevolg ook niet troostend, verlossend, verplichtend: waartoe zou iets onbekends ons kunnen verplichten?...
(Grauwe morgen. Het eerste gapen van de rede. Hanengekraai van het positivisme.)"
[ibid., 4.]

Liberalisme, 4.

Laten we terugkeren naar de aanleiding van deze cyclus. Een Volkskrantlezer vond dat een wereld zonder godsdiensten veel beter is. Maar het begrip "beter" veronderstelt een evaluatiestandaard, of het nu tegenover "slechter" of "kwader" staat. Die standaard wordt ofwel godgegeven ofwel arbitrair geacht. Die Volkskrantlezer kan dus niet zeggen dat een wereld zonder godsdiensten beter is; enkel dat hij of zij haar beter vindt (met de implicatie dat dit een volledig subjectief oordeel is). Alleen iemand die in een God gelooft (in welke vorm dan ook) kan zeggen dat zo'n wereld beter is: die gelooft immers dat God dat duidelijk heeft gemaakt. Een objectief oordeel kan alleen een Godsoordeel zijn. Die Volkskrantlezer gelooft dus toch in een God.

De melancholie van verjaardagen is dat mensen je het gevoel proberen te geven dat het een bijzondere dag is, maar daar niet in slagen. Ik weet dat het geen bijzondere dag is; en ik heb liever een gewone dag dan een teleurstellende. Maar het feit dat hij teleurstellend is maakt hem toch nog tot iets bijzonders - zij het in negatieve zin.

Liberalisme, 3.

Mijn punt is dat het humanisme-als-levenshouding tracht op morele benen te staan terwijl het de grond daarvoor - God - heeft laten wegvallen. Het is dus gedoemd om ofwel in de afgrond van het nihilisme te vallen, ofwel een nieuwe bodem - een andere God - te vinden. Neem de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring:

"We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness."

Mijn punt is dat zulke rechten alleen door een God verleend kunnen worden - en zij het ook Spinoza's God, deus sive natura (God, of de Natuur). Het geloof in natuurrecht is een geloof, niet meer. Het enige recht dat uit de natuur is op te maken is het recht van de sterkste (in de ruimste zin van het woord).

Liberalisme, 2.

Ik vond zojuist deze excellente kritiek van het humanisme als levenshouding (niet verrassend uit de religieuze hoek):

Humanisme: Een Geloof Zonder Doel of Objectieve Waarden
Humanisme stelt dat het universum niet voor een bepaald doel bestaat. We zijn het resultaat van een blind en willekeurig proces dat geen behoefte heeft aan welke vorm van betekenis dan ook. Humanisme verschilt van de meer extreme filosofie van het nihilisme in die zin dat het leven wel zin kan hebben als we er zelf zin aan toekennen. Het leven is alleen de moeite waard als we het voor onszelf de moeite waard en aangenaam maken. Humanisme houdt vast aan het idee dat er geen objectieve of universele waarden bestaan. Iemand kan moreel zijn als hij of zij voor zichzelf een systeem van waarden schept en hier vervolgens naar leeft. Een humanist zou volhouden dat niemand verplicht is om moreel te handelen. Daarom faalt het humanisme in het voorzien van morele tegenargumenten tegen immoreel gedrag. Het mag duidelijk zijn dat, als er geen morele absolute waarden bestaan, dat je dan niet kunt bewijzen dat iets verkeerd of ronduit slecht is. In een humanistische samenleving kan dus niemand werkelijk de daden of keuzes van anderen beoordelen of veroordelen.

Humanisme: Leven Zonder Echte Betekenis
Humanisme wordt in onze populaire media en ons openbare schoolsysteem gevoed door de leerstellingen van de evolutionaire wetenschap, het materialisme en het moreel relativisme. We hebben God uit de vergelijkingen weggestreept. Zonder God verliezen we elk transcendent doel voor het universum waarin we leven. Zonder God verliezen we elk transcendent doel om onze individuele levens zin te geven. We zijn niets meer dan ongedierte dat een strijd om te overleven levert totdat we doodgaan. Alles wat we bereiken, alle dingen die we hebben opgeofferd, de goede en mooie daden van sommige mensen, de lelijke en slechte daden van anderen, zijn uiteindelijk slechts de nutteloze worstelingen van het leven. Zonder God verliezen we elke kans op een leven na de dood. Als je de hoop op de hemel verwijdert, verwijder je de uiteindelijk waarde en doel van het leven. Wat zou het nu werkelijk uitmaken of we een leven als Billy Graham zouden leven, of een leven als Osama Bin Laden? Ieder's lot zou toch hetzelfde zijn. Dit is de uiteindelijke mentaliteit van mensen die hun geloofssysteem op het humanisme baseren. Eet, drink en ben vrolijk - want morgen zullen we sterven. Wij denken dat dat nogal somber is. Onderzoek het voor jezelf.

In deze kritiek wordt het nihilisme genoemd. Het nihilisme is de meest extreme - en meest consequente - vorm van het liberalisme. Het humanisme is eigenlijk een inconsequente en daarmee onoprechte (of onwetende) vorm van het nihilisme. Neem de volgende zin:

"Humanisme verschilt van de meer extreme filosofie van het nihilisme in die zin dat het leven wel zin kan hebben als we er zelf zin aan toekennen."

Als het bestaan in zichzelf zinloos is, is dan niet iedere poging die in het bestaan ontstaat om zin aan het bestaan toe te kennen ook in zichzelf zinloos? En iedere poging om zin aan deze poging te geven, eveneens? Enzovoort enzovoort. Het nihilisme is een vicieuze cirkel die iedere poging om eruit te breken in de kiem smoort. Of althans iedere oprechte en bewuste poging.

Liberalisme, 1.

In de Volkskrant van vandaag (of althans de Volkskrant die ik vandaag las) stond de volgende lezersinzending:

Godsdienst

Geert Wilders meent dat de Koran verboden zou moeten worden; hij tast daarmee de vrijheid van godsdienst aan (Forum, 8 augustus). Dit lijkt me gunstig want vrijheid (van denken en handelen) gaat doorgaans veel beter zonder godsdienstige voorschriften en adviezen. Ik vrees dat godsdienstige boeken geen enkele bijdrage aan de kwaliteit van onze primair humanistische samenleving kunnen geven. Een wereld zonder godsdiensten is dus veel beter.

Ik ben erg blij dat ik dit las. Het is het perfecte voorbeeld van de totale onwetendheid waarin de gemiddelde Nederlander verkeert.

Wilders komt uit de VVD. De VVD is een liberalistische partij. Wat wij in Nederland "liberaal" noemen heet in Amerika echter "conservative". "Conservative" (rechts) staat daar tegenover "liberal" (links). We hebben hier dus te maken met twee definities van "liberaal". De gebruikelijke Nederlandse definitie is: "pro economische vrijheid". De gebruikelijke Amerikaanse definitie is "pro culturele vrijheid". Hieruit kunnen we begrijpen waarom de VVD "rechts" is. Ze is rechts omdat economische vrijheid gunstig is voor de rijken en ongunstig voor de armen (want economische vrijheid betekent in het extreemste geval geen belastingen en geen sociale zekerheid), in combinatie met het feit dat Nederland kapitalistisch is, en de enige aristocratie er dus een geldaristocratie is. De VVD is dus rechts omdat economische vrijheid gunstig is voor de "aristocratie" en ongunstig voor het "proletariaat".

De verdeling van het politieke spectrum in "links" en "rechts" is een ééndimensionale. Een tweedimensionale is ook mogelijk: het spectrum vormt dan een vlak in plaats van een lijn:


Iemand die voor volledige economische vrijheid en volledige culturele onvrijheid is staat helemaal rechts, bij de rechter "100".

Wilders, als VVD-er van oorsprong, is vóór economische vrijheid maar tegen culturele vrijheid: hij vindt dat iedereen zich moet aanpassen aan de joods-christelijk-humanistische cultuur. Dit is conservatief. Want de gevestigde orde is ((joods-)christelijk-)humanistisch, en de Islam is relatief nieuw op het toneel. Overigens is het niet het nieuwige aan de Islam waarom Wilders ertegen is. Als de Islam tolerant zou zijn jegens het jodendom, het christendom en het humanisme zou hij de Islam tolereren en wellicht van harte welkom heten. De Islam is echter, of moet echter zijn, intolerant jegens het Jodendom, omdat ze gelooft dat de joden van hun oorspronkelijk juiste verhouding tot God zijn afgeweken. Intoleranter is ze of moet ze zijn tegenover het Christendom, omdat dit op zijn beurt een liberalisatie van het Jodendom is. Nog intoleranter is ze jegens het humanisme, omdat dit op zijn beurt weer een liberalisatie van het Christendom is: het behoudt deze laatste zijn waarden zoveel mogelijk, maar gelooft niet in zijn God. En hiermee kom ik tot mijn zaak.