Geen verantwoordelijkheid.
Een eindig heelal, onvrije wil, wil naar macht - is er nog wel plaats voor verantwoordelijkheid in mijn universum? Het antwoord is simpel: neen. Mijn heelal, mijn Natura, kan worden voorgesteld als een ontoerekeningsvatbare Deus. Deze God heeft iets niet wat ik wel heb, te weten verstand. Er is geen rede in mijn heelal, er is alleen rede in de mensen hun hoofden...
posted by Sauwelios at
23:04
4 Comments:
Om in te gaan op je laatste zin.
Het blijkt dat zelfs de wil en het gevoel een illusie zijn.
Volgens mij vertel ik jou nu niks nieuws.
VK zaterdag blz 7.
"Wie zijn vinger beweegt,denkt dat hij zelf bewust zijn vinger beweegt.
Omdat hij het wil.
Maar dat is niet zo,stelt psycholoog Dan Wegner.
Ons gevoel houdt ons in dit opzicht voor de gek.
Zowel de bewuste gedachte als de handeling vindt haar oorsprong in onbewuste hersenprocessen".
Geweldig onderzoek,beslist lezen als je zin hebt...
Dat is precies wat Nietzsche zegt.
Ik heb dat interview hier voor me, en die man is inderdaad bezig aan te tonen dat Nietzsche gelijk heeft (al is het zonder referentie aan hem). Wat ik wel slecht vind zijn de vragen. Met name de volgende. Meneer Wegner zegt op een bepaald moment:
"De vrije-wil-aanhangers wijzen op het onmiskenbare gevoel eigenaar te zijn van het eigen handelen: ík ben degene die nu bewust mijn vinger beweegt, dat voel ik, dat weet ik."
De interviewster reageert dan als volgt:
"U noemt dat gevoel een illusie. Dat riekt naar studeerkamerfilosofie en het al redenerend vergeten dat er een echte wereld is."
Als ik mezelf nou even de schoen van studeerkamerfilosoof (SKF) aantrek, dan kan ik hier alleen maar om lachen. Vergeten dat er een echte wereld is? Nee, lieve schat, wij SKF'en beredeneren dat er geen "echte" wereld is, maar alleen een fenomenale wereld. Nietzsche beredeneert dat niet de "wereld" absoluut zeker "echt" is, maar iets anders. Wat hier volgt is een moeilijke passage.
"Fundamentele zekerheid. - 'Ik stel me voor', aldus is er een Zijn: cogito, ergo est [ik denk, dus er is]. - Dat ik dit voorstellende Zijn ben, dat voorstellen een activiteit van het Ik is, is niet meer zeker: net zo min alles, wat ik me voorstel. - Het enige Zijn, dat wij kennen, is het voorstellende Zijn. Als we het goed beschrijven, dan moeten de predicaten van het Zijn überhaupt daarin zijn. [...] Aan het voorstellen is de verandering eigen, niet de beweging: wel vergaan en ontstaan, en in het voorstellen ontbreekt al het vaststaande. Daarentegen veronderstelt het twee vaststaande dingen, het gelooft aan het vaststaan 1. van een Ik, 2. van een inhoud; dit geloof in het vaststaande, de substantie, dat wil zeggen in het gelijkblijven van datgene met zichzelf, is een tegenstelling tot de toedracht van het voorstellen zelf. [...] Op zichzelf duidelijk is echter, dat voorstellen niets rustends is, niets zichzelf-gelijks, bestendigs: het enige Zijn dus, dat ons gewaarborgd is, is veranderlijk, niet-identiek-met-zichzelf, heeft betrekkingen (voorwaarden, het denken moet een inhoud hebben, om denken te zijn). - Dit is de fundamentele zekerheid van het Zijn. Nu veronderstelt het voorstellen juist het tegendeel van het Zijn! Maar het hoeft derhalve niet waar te zijn! Doch wellicht is dit veronderstellen van het tegendeel nu eenmaal slechts een bestaandsvoorwaarde van deze vorm van Zijn, van de voorstellende vorm! Dat wil zeggen: het denken zou onmogelijk zijn, als het niet van het begin af aan het wezen van het esse [Zijn] miskende: het moet de substantie en het gelijke veronderstellen, omdat een waarnemen van het volledig vluchtige onmogelijk is, het moet het Zijn eigenschappen toedichten, om zelf te bestaan. Er hoeft geen subject en geen object te zijn, opdat het voorstellen mogelijk is, wel echter moet het voorstellen in beiden geloven. - Kortom: dat wat het denken als het werkelijke vat, moet vatten, kan de tegenstelling van het zijnde zijn!"
[Nietzsche, Nachlass.]
Jouw uitleg kort samenvattend,was Nietzsche zijn tijd flink vooruit en zijn wij mensen zoals wij zijn en kan ik er weinig aan veranderen,dat ik ben wie en wat ik ben.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home