Intelligie.
"Intelligentie" en "intellect" komen van het Latijnse inter- + legere, letterlijk "ertussen uitlezen (uitkiezen)".
"[De goed geslaagde, die mijn hart goed doet,] verzamelt instinctief uit alles, wat hij ziet, hoort, beleeft, ten gunste van zijn hoofdzaak, - hij volgt een selectief principe - hij laat veel doorvallen".
[Nietzsche, Herwaardering van alle waarden, 4, 530.]
"Religie" daarentegen komt van re- + legare, letterlijk "terugbinden": terug naar de Gouden Tijd, de paradijselijke staat, - terug naar God. Dit gaat echter uit van een lineair tijdsbegrip, volgens welk het bestaan begon met de schepping ervan door God, of met de Zondeval - in het Paradijs heerste er immers tijdloosheid: in die onschuld had men geen begrip van "uur en feit", om met A.Roland Holst te spreken.
Voor mij echter, ik die uitga van een circulair tijdsbegrip, is religie een terugbinden tot het heden - de enige Gouden Tijd die er bestaat.
Maar dit was niet wat ik wou zeggen. - Ik concipiëer een nieuw idee van intelligentie, namelijk intelligie, een "tussen-binden", een vinden van verbanden tussen dingen. Niet het slechtste voorbeeld hiervan is deze nieuwe vondst zelf, deze "intelligie". Maar ik doe hetzelfde in mijn posts, waarin ik om de haverklap quote. Wat mensen vaak niet appreciëren is dat ik het toch maar mooi ben die die quotes uitzoekt, die de verbanden tussen hen legt.
"Verband leggend tussen alles is het denken."
[Heraclitus van Ephese.]
"[De goed geslaagde, die mijn hart goed doet,] verzamelt instinctief uit alles, wat hij ziet, hoort, beleeft, ten gunste van zijn hoofdzaak, - hij volgt een selectief principe - hij laat veel doorvallen".
[Nietzsche, Herwaardering van alle waarden, 4, 530.]
"Religie" daarentegen komt van re- + legare, letterlijk "terugbinden": terug naar de Gouden Tijd, de paradijselijke staat, - terug naar God. Dit gaat echter uit van een lineair tijdsbegrip, volgens welk het bestaan begon met de schepping ervan door God, of met de Zondeval - in het Paradijs heerste er immers tijdloosheid: in die onschuld had men geen begrip van "uur en feit", om met A.Roland Holst te spreken.
Voor mij echter, ik die uitga van een circulair tijdsbegrip, is religie een terugbinden tot het heden - de enige Gouden Tijd die er bestaat.
Maar dit was niet wat ik wou zeggen. - Ik concipiëer een nieuw idee van intelligentie, namelijk intelligie, een "tussen-binden", een vinden van verbanden tussen dingen. Niet het slechtste voorbeeld hiervan is deze nieuwe vondst zelf, deze "intelligie". Maar ik doe hetzelfde in mijn posts, waarin ik om de haverklap quote. Wat mensen vaak niet appreciëren is dat ik het toch maar mooi ben die die quotes uitzoekt, die de verbanden tussen hen legt.
"Verband leggend tussen alles is het denken."
[Heraclitus van Ephese.]
posted by Sauwelios at
13:48
7 Comments:
Drukverband.
Jiska.
Bedoel je met deze ongetwijfeld zeer diepzinnige mededeling dat het een geforceerd verband is? Dit doet me denken aan Aleister Crowley's opmerking:
"It will be noticed that violation of logic is essential to every true effort to convey the conception."
[Little Essays toward Truth, Understanding.]
De betekenis van intelligentie is natuurlijk, verstand.
"natuurlijk".
Intelligence is verstand. Understanding is begrip. Het laatste heeft de nadruk op het gevoel, het eerste op de ratio. Intelligie heeft het gevoel, de intuïtie van understanding, en de assistentie en de controle van het verstand. Het is de ultieme samenwerking tussen Pallas Athene en Aphrodite.
Of tussen Pallas Athene en Artemis?
Een nuanceverschil.
De samenwerking van Athene en Aphrodite lijkt me in ieder geval de moeite waard om uit te werken. "Aphrodite" betekent letterlijk "de uit het schuim [van de zee] geborene". Ik zie er het engelse "froth" in terug. Zij was dus eigenlijk uit de oppervlakte van Poseidon - de god van de wateren - geboren. Pallas Athene daarentegen werd in volle wapenrusting uit het hoofd van Zeus, de god van de hemelen, geboren. Zeus was een (of zelfs de) lichtgod, terwijl Poseidon een chtonische, duistere god was ("chtonisch" betekent "aards". Poseidon was namelijk niet alleen de zeegod, maar ook de god van de aardbevingen (die immers zowel boven als onder water kunnen plaatsvinden, getuige de tsunami van kerst 2004). De zee is natuurlijk simpelweg land dat onder water ligt.)
Uit deze zeegod werd dus Aphrodite, uit het onderbewuste de intuïtie geboren; terwijl uit die lichtgod, het bovenbewuste, Athene, de ratio, werd geboren. Beiden zijn helpers - helpers van de echte man:
"The Soror Mystica, the woman who is always at the side of the alchemist, is the Amasia Uxor, the magic bride of the troubadours' love esotericism. And she is the Yogini and Parastri, the initiated bride of Tantrism."
[Jung, in Miguel Serrano's NOS.]
Want Zeus en Poseidon zijn archetypen van de echte man: alsmede hun andere broer, Hades, de god van de onderwereld. En Heraclitus stelde Hades gelijk aan Dionysus, die dan ook Zeus en Poseidon verenigt: want Dionysus is Bromios, de Dreuner, die onweer en aardbevingen veroorzaakt. Hij is de duistere Zeus, die bliksems slingert, en de duistere Poseidon, die zeestormen veroorzaakt. Maar hij is ook de heldere hemel, de gladde waterspiegel die erop volgt. Deze uitersten zijn middel en doel, respectievelijk. Ook Dionysus verlangt naar de schoonheid en naar de rede. Het is tegen de verkommering hiervan, dat hij tekeergaat.
Subliemmmm....!!!
Wat een heerlijke woorden!
Ik kan het niet helpen,laat me nou gewoon..
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home