Evolutie.

Het is wellicht niet te betreuren, dat sex zijn functie lijkt of dreigt te verliezen: want de meeste mensen kunnen zich toch beter niet voortplanten. Aan de andere kant zijn het juist de dommere, gemiddelde exemplaren die zich wèl voortplanten: het is bekend, dat jongeren op lagere schooltypes eerder sex hebben dan jongeren op hogere schooltypes; bovendien zijn zij vaak minder goed "voorgelicht" (in de nare consequenties die sex kan hebben, zoals AIDS en zwangerschap) - "de eerste keer is de kans toch heel klein dat je zwanger wordt?"

Maar misschien is ook dit wel begerenswaardig: misschien hebben gemiddelde mensen wel meer toekomst dan hoger ontwikkelde. Zij kunnen, omdat ze minder delicaat zijn, ook wat beter tegen een stootje - ze ontaarden minder snel dan hoger ontwikkelde mensen. Ik weet uit ervaring dat veel middelmatige meisjes - ik heb het dan over MBO-niveau - maar één ding willen: hun liefste wens is een kind, om te beginnen dan (eentje). Na het gymnasium komt er al gauw een studie en een carriere, en wordt de kinderwens - die volgens mij wel bestaat - de toekomst en het achterhoofd ingeschoven.

Om even uit te wijden - als we deze regel, dat een hoger ontwikkeld mens later aan sex begint, tot in het extreme doorvoeren, dan krijgen we bijvoorbeeld Nietzsche. Ik geloof niet dat hij aan syphilis leed; in ieder geval niet dat hij die overgehouden heeft aan sex. Nee, ik vermoed dat Nietzsche zijn hele leven maagd is gebleven. Hij is dan gek geworden en doodgegaan aan een hersentumor, òf - aan een softwarecrash... Wat, schreef hij niet, in Also sprach Zarathustra; "wat is kuisheid!

"Is kuisheid geen dwaasheid? Maar deze dwaasheid kwam tot ons, en niet wij tot haar.
Wij boden dezen gast herberg en hart: nu woont hij bij ons, - dat hij blijve, zo lang hij wil!"
[Aldus sprak Zarathoestra, Van de kuisheid.]

Terug naar het onderwerp: de evolutie van sex van voortplantingsmiddel tot genotsmiddel en van de vrouw van huismoeder tot carrierevrouw. Eerst het laatste. Ik denk dat je je als vrouw sowieso wilt voortplanten. Als vrouw ben je namelijk toch niet - een doodenkele uitzondering daargelaten - de culminatie en rechtvaardiging van je bloedlijn. Je moet dus een zoon krijgen, die dat wordt, of een kleinzoon, of een achterkleinzoon etc.

En sex als genotsmiddel? Wat dit betreft is de tweede middelmatigheid, zoals ik haar noem - de begaafde, maar geenszins hoogbegaafde mens - in het "voordeel" (vanwege haar hogere domheid). Een VMBO-meisje weet donders goed wat ze echt wil, maar een studente weet alleen wat ze echt niet wil (of dènkt te willen): in beide gevallen heb ik het over een kind. De rede van de hoger ontwikkelde vrouw belet haar om zwanger te worden - haar carriere is haar "reden".

"Those who restrain desire, do so because theirs is weak enough to be restrained; and the restrainer or reason usurps its place & governs the unwilling."
[William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.]

Maar is mijn idee, dat ik de culminatie en rechtvaardiging van mijn bloedlijn zij, niet ook zo'n reden? Ah, maar hier komt er nog iets anders bij kijken. Voor een minder middelmatige mens is het minder gemakkelijk een "mate" te vinden. Op ieder potje past een dekseltje, zegt men wel; maar op sommige potjes passen veel meer deksels dan op andere! Niet alleen is het mij bijna onmogelijk iemand te vinden, met wie mij te kruisen mijn bloedlijn niet zou breken (in de zin van: diffuus maken, zoals van licht); maar alleen al de intimiteit is iets, waaraan ik mij niet snel zal wagen. Sterker nog, het is hetzelfde... Lichaam en geest zijn één. Ik zou niet met iemand zo intiem kunnen zijn, met wie ik niet ook ècht all the way zou willen gaan... All the way: dat betekent, in mijn mond, volledige eenwording...