De zin van de filosofie.

Laatst werd mij in een discussie de volgende vraag gesteld:

"Wat is de zin van de filosofie?"

Dit gebeurde nadat mijn discussiepartner en ik overeen waren gekomen dat filosofie in wezen de kweeste naar de zin van het leven was.

Mijn voorlopige reactie op die vraag was: "De filosofie is deel van het leven, dus als je weet wat de zin van het leven is, weet je ook wat de zin van de filosofie is."

Deze reactie was in feite een poging om mijn discussiepartner in de war te brengen, hiermee de discussie op dat moment te beëindigen en daardoor te verhullen dat ik geen antwoord op de vraag had. Deze poging was succesvol.

Sindsdien heb ik er meer over nagedacht, en ben tot de volgende redenering gekomen.

De vraag naar de zin van de filosofie is zelf een filosofische vraag. De logische reactie is dus: "Vertel jij het me maar! Jij weet het immers, blijkbaar. Want blijkbaar vind jij filosoferen zinnig---anders had je die vraag immers niet gesteld!"

Dit geldt echter niet alleen voor filosoferen, maar voor alle activiteiten---inclusief leven! Blijkbaar vind je het zinnig om te leven, anders zou je het immers niet doen! Anders zou je jezelf niet in leven houden, niet beschermen tegen levensgevaar.

Het leven heeft dus duidelijk zin voor jou. Wat is dan de zin van de filosofie? De filosofie hoeft niet vast te stellen dat het leven zin heeft. Wat dan wel?---Wat de aard van die zin nou eigenlijk is. Deze kennis is blijkbaar onderbewust. Ze moet dus op-gewekt worden: ze is latent in jezelf aanwezig. Het bewustmaken van die kennis is de zin van de filosofie.