Ethnocentrisme.
Wij hebben hier in Nederland een zogenaamde "multiculturele samenleving". Wat betekent dit? Dit betekent, dat we hier geen cultuur hebben, dwz. niet één verenigende cultuur. Wel hebben we vele (sub)culturen. De essentie van een cultuur is dat zij ethnocentrisch is. Ziedaar de reden voor het integratieprobleem. Wat de multiculturalisten lijken te verlangen is dat de leden van die (sub)culturen, net als zijzelf, ophouden, ethnocentrisch te zijn, - ook "openstaan voor andere culturen", dat wil zeggen hun eigen cultuur opgeven en ook multiculturalisten, ook cultuurlozen worden... Maar ook de multiculturalist is ethnocentrisch, - ook de cultuurloosheid is een cultuur. De multiculturalist acht het multiculturalisme hoger dan alle (andere) culturen, net als bijvoorbeeld de Moslim de Islam hoger acht dan andere godsdiensten. De multiculturalist staat niet open voor culturen(,) die niet openstaan voor andere culturen. Hij is intolerant jegens intolerantie. Deze zelfcontradictie in de essentie van het multiculturalisme zal uiteindelijk zijn doodsteek zijn: zoals de schorpioen de angel in zichzelf steekt.
posted by Sauwelios at
00:22
4 Comments:
Ik ben het voor een groot deel met je analyse eens.
Ik denk alleen dat het grootste probleem de getroubleerde verhouding tussen de (autochtone) Nederlander en zijn cultuur is. Nationalisme is als nergens anders een besmet woord in Nederland. Nederland is rijk en beroemd geworden door haar vermogen zich aan te passen aan haar handelspartners. De beroemde tolerantie (die tot een paar jaar geleden ook daadwerkelijk bestond, zij het ook bij leven niet op de geclaimde altruistische basis), het principe van 'doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg'. Het grote succes van de Nederlandse cultuur is onze cultuurloosheid, althans, ons vermogen onze cultuur desgevraagd van ons af te schudden. Wat Nederlanders bindt is niet hun liefde voor het land waaruit ze voorkomen, maar hun gedeelde afkeer van alles wat suboptimaal is in Nederland. Kort gezegd ontkennen we zo veel mogelijk onze cultuur, en haasten we ons ons ervoor te verontschuldigen.
Het grote probleem is dat wij (autochtonen) zelf geen flauw idee hebben wie we zijn, waar we voor staan, waarop we trots zijn. Historisch besef, deugdelijk geschiedenisonderwijs, peilers van gezond nationalisme, zijn ondergeschoven kindjes.
Analoog aan Schaefers 'in gelul kun je niet wonen': 'In zelfontkenning kun je niet integreren'.
Een teken aan de wand zijn de uitspraken van Wilders, Verdonk en c.s., die het hebben over een 'dominante' (sic) cultuur waaraan autochtonen zich moeten aanpassen. De enige eerlijke conclusie luidt dat deze cultuur niet dominant IS.
Als iemand MET een cultuur waar hij trots op is (zoals veel Turken, Marokkanen, etc.) op vrij dwingende wijze 'gevraagd' wordt dat alles in te ruilen voor een gebrek aan cultuur dat afwisselend verwensd en ontkent wordt.. Wat zou 'ie doen? Wat zouden wij doen?
V.
"Wij" zijn ooit gedwongen onze cultuur in te ruilen voor een gebrek aan cultuur, ons heidendom voor het Christendom. Het Christendom ligt natuurlijk aan de grondslag van deze hele tolerantie. Het Christendom heeft zichzelf - wederom als een schorpioen - de doodsteek bezorgd: de angel was het Negende Gebod, "Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste." Dit heeft uiteindelijk, als historisch relativisme, de openheid (tolerantie) gecreëerd waar we het nu over hebben. Ik denk niet dat deze tolerantie zichzelf moet relativeren. Ik denk niet dat het maar één cultuur onder velen is, even goed of even slecht als alle anderen. Ik denk dat de volledige absentie van cultuur iets nastrevenwaardigs is. Ik ben in diverse culturen geïnteresseerd, met name in hun psychologie. Valt cultuur überhaupt los te zien van religie? Wij zijn cultuurloos omdat we religieloos zijn. Voor zover er een Nederlandse cultuur is is die òf Christelijk, òf Wotanistisch. De enige autochtone subcultuur, voor zover dit geen popcultuur is, is het Neonazisme, dat eigenlijk een cultus is, een verering van welhaast tot goden verheven helden, met als grootste held, als oppergod, Hitler, die als een incarnatie of spreekbuis van Wodan gezien kan worden.
"Wanneer men Hitler niet ronduit wil vergoddelijken - wat inderdaad ook al is gebeurd - blijft alleen nog Wotan over, die een 'aangrijper' van mannen is."
[Carl Gustav Jung, "Wodan".]
In deze context is het zinnig, om meteen nog iemand te quoten:
"Multiculturalism is a country club that excludes white trash."
[Jim Goad, "The Redneck Manifesto".]
De multiculturalist beschouwt het Neonazisme natuurlijk niet als een serieuze (sub)cultuur, omdat dit immers "fout" is. Het is vergelijkbaar met het Moslimfundamentalisme, dat ook "fout" is en ook niet als een serieuze (sub)cultuur wordt gezien. Echter, eigenlijk zijn het de liberale Moslims die hun cultuur al gedeeltelijk hebben verloren. Net als Christenfundamentalisten ("fundamentalist" betekende vroeger overigens per definitie "Christenfundamentalist", want het fundamentalisme was een stroming binnen of een afsplitsing (sekte) van het Christendom – van het Protestantisme om precies te zijn, als ik me niet vergis (wat erop wijst dat fundamentalisme een reactie op een liberalisering, emancipatie, is)) – net als Christenfundamentalisten grijpen Moslimfundamentalisten simpelweg terug op hun Heilige Schrift, dat immers de ruggegraat van hun geloof is. Het is liberalisme dat uiteindelijk tot nihilisme, tot absoluut relativisme, leidt. De fout die dit laatste echter maakt is dat het zichzelf ook relativeert, het zichzelf ook als slechts een interpretatie beschouwt. Maar dit is niet eerlijk: het verkondigt namelijk niets minder dan de waarheid, het is de wetenschap zelf, die door haar spreekt: die zegt, "godsdienst is een leugen! cultuur is een leugen!" – De goddeloosheid als religie, de cultuurloosheid als cultuur – dat is waar ik naar streef. Daar moet namelijk vroeg of laat een tragische cultuur, een Dionysische religie uit ontspruiten, dat wil zeggen, een cultuur en religie waarin de mens zich met de natuur kan identificeren. De immoraliteit, de vrijheid van moraliteit als moraal: dat was ik nog vergeten, dat verklaart wat ik bedoel met "de natuur"...
Een paar kanttekeningen. Ten eerste bedoel ik met "historisch relativisme" cultureel relativisme en historicisme. Ten tweede zijn er natuurlijk ook Christelijke autochtone subculturen: kijk maar naar de EO-jongerendag.
"Het Christendom heeft zichzelf - wederom als een schorpioen - de doodsteek bezorgd: de angel was het Negende Gebod, "Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste." Dit heeft uiteindelijk, als historisch relativisme, de openheid (tolerantie) gecreëerd waar we het nu over hebben."
Deze redenering is misschien alleen voor "insiders" duidelijk. De angel die de schorpioen die "Christendom" heet in zichzelf steekt is de deugd der waarachtigheid. Het is immers zelf een grove leugen.
"het fundamentalisme was een stroming binnen of een afsplitsing (sekte) van het Christendom – van het Protestantisme om precies te zijn, als ik me niet vergis (wat erop wijst dat fundamentalisme een reactie op een liberalisering, emancipatie, is)"
Dit wijst daarop omdat het Protestantisme een liberalisering was van het Katholicisme (hoewel het vaak strenger was). Het (Katholieke) Christendom zelf was al een liberalisering van het Jodendom: ook niet-Joden konden hiertoe toetreden. Het Protestantisme is daar weer een liberalisering van, omdat men nu niet meer de priester nodig had voor zijn contact met God: zo mocht voortaan bijvoorbeeld iedereen de Bijbel lezen (er kwamen Bijbelvertalingen in de volkstaal, etc.).
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home